Niczym chorągiewka na wietrze
chwieje się moja dusza
czego ja chce
co mi przypisano
może dać ponieść się
na falach przeznaczenia
a może twardo stanąć na nogach
oprzeć się nawałnicą
i przeć przeć do przodu
postanowione !
Niech ostatki mej historii
pokryje mgła zapomnienia
niech to co było, więcej nie stara się
być tym co będzie
nich zamkną się ostatnie drzwi!
Ale niech płynie dla mnie
nauka z tego co było
niech przypomnę sobie jak ukrywać się
należy jak zmylić wszystkich
jak ukryć się przed światem
i czekać czekać aż nadejdzie moment
aby zrzucić swe maski
ściągnąć skorupy,
i osiągnąć cel,
lecz teraz musze czekać
ale nie w bezczynności
musze korzystać z czasu mi danego i się umacniać
musze dorastać, lecz dziecko udawać
aby nikt mnie za wcześnie nie zauważył
Abym nigdzie za wcześnie walki nie był zmuszony!