Wpis który komentujesz:
troche mi smutno, ale nie wiedziec czemu oczekiwalem tego co mi powiedzialas. moze jest cos takiego w moim zachowaniu, a moze poprostu to rozbierznosc charakterow? moze to zdarzenia poniedzialkowo-wtorkowe? mam nadzieje ze przejdzie.
zaczalem czytac ksiazke ktora mi dalas. tez chcialbym Ci jedna dac (neuromancer). niestety nie mam orginalu, wiec jesli wystarczy kopia po angielsku, to zaraz wysle.
zaczalem czytac ksiazke ktora mi dalas. tez chcialbym Ci jedna dac (neuromancer). niestety nie mam orginalu, wiec jesli wystarczy kopia po angielsku, to zaraz wysle.
Inni coś od siebie:
Nie można komentować
To stwierdzili inni:
(pomarańczowym kolorem
oznaczeni są użytkownicy nlog.org)
(pomarańczowym kolorem
oznaczeni są użytkownicy nlog.org)
Mi też jest smutno. Ale taka totalna i ciagła bliskość mnie przeraża, nie chcę tego aż tak. A po intoksykacji bliskością muszę się oczyścić w samotności i nawet najlżejszy kontakt wzrokowy jest dla mnie męczący. Nie martw się, to nie w Tobie jest problem, tylko we mnie.