Zapomnieć choć raz o świecie dokoła.
Zapomnieć, że rodzice, że ludzie, że szkoła.
Zapomnieć choć raz i wzlecieć do nieba.
Czyż czasem nie tego dokładnie Ci trzeba?
Bez zmartwień i bólu, trosk i porażek.
Lecz czy świat niebyłby jak pusty obrazek?
W zasadzie to miłość z bólem się zplata,
Radość z rozpaczą - to prawdy są świata.
Więc jeśli spoglądasz nocą na niebo,
To pomyślczasem: Gdzie jesteś? Dlaczego?
A w duszy szeptając pieśni poranka,
Uroń łzę nad losem rosy kochanka.