Umieram... Każdy obserwuje moją powolną śmierć... "Żyjesz wspomnieniami..." "Nie wolno patrzeć za siebie, trzeba łapać chwile zanim ulecą..." ale czym żyć, skoro nie ma przyszłości? NO FUTRE... Żyj chwilą teraźniejszą...
Dlaczego ja nie potrafię?
Dlaczego ja żyję wspomnieniami, które już nie mają znaczenia, mimo, że ich wartość jest ogromna, oraz marzeniami i lepszym jutrze, które są bezsensowne, a zarazem bezcenne?
Moje życie jest tylko moje, tak jak i marzenia, których nikt mi nie odbierze...