czasami niestety nachodzi mnie takie rozmyslanie o przeszlosci.... jest mi wtedy strasznie dziwnie bo moje przemyslenia sprawiaja ze odsuwam sie od mezczyzny ktorego bardzo lubie i na ktorym mi zalezy......
ale coz ja moge na to poradzic ze Pawel tak gleboko siedzi w mojej glowie ze ani po dobroci ani po zlosci nie moge Go stamtad wypedzic??
nie wiem czemu tak jest ale wlasciwie wszystko mi sie z Nim kojarzy....... codziennie mam ochote wyjsc na ulice i krzyknac na caly glos: 'P. kocham Cie!!!'
na szczescie jednak nie jestem az taka pieprznieta i potrafie sie opanowac......
ale czasami jest naprawde zajebiscie ciezko...... przeciez ile razy chcialam do Niego zadzwonic...... wyslac smesa........ czy nawet pojechac do S. zeby chociaz na Niego spojrzec......
ale sie nawet tego boje..... nie widzialam Go od kilq tygodni i po prostu boje sie Go zobaczyc...... boje sie tak bardzo.....

jestem szzczesiwa..... mam wspanialego faceta..... mam swietnych znajomych..... naprawde nie moge narzekac ale....
ale ja bym qrde chciala Jego...... chociaz jeszcze raz....... jeszcze na jeden dzien...... dajcie mi poprzebywac jeden dzien z P. a bede Wam wdzieczna do konca zycia......

btw- jutro urodziny mojego T.