Ileż można się męczyć przebywając wśród hipokrytów, zbyt słabych, by spojrzeć na to wszystko z boku, by mieć własne zdanie??... Ja potrafię... staram się. siedzę z nimi bo tak mi wygodnie, najbliżej. Lecz czy nie warto czasem przejechać parę przystanków by spotkac się z kimś naprawdę wartościowym?? Albo zostać przez jeden wieczór w domu, by poczytać fajną książkę, albo posprzątać pokój, czy też po prostu zrobić cos dla siebie?? Zamiast siedzieć z bandą pierdolniętych ćpunów, i z dnia na dzień stawać się jednym z nich?
*
Kiedyś ktoś wówczas bardzo mi bliski powiedział mi podczas którejś z kolei mojej depresji spowodowanej przez LUDZI:
- Zastanów się ile czasu spędzasz z tymi ludźmi, ile im poświęcasz... I powiedz mi, ile czasu spędzasz sama ze sobą? Co zrobiłaś ostatnio dla siebie?
- nic...
*
No właśnie... Pora to zmienić... chyba zrobie sobie przerwę i "wkrótce stanę się zasraną egoistką olewającą wszystko wokół"- jak to powiedziała moja koleżanka z poniedziałkowej kłótni. Nie omieszkała dodać "Ciekawe jak na tym wyjdziesz..." Hmm... mnie też to ciekawi...