Od:   adambolewski@o2.pl  Do:   sexanonse@hydepark.pl  Kopia do:   sexanonse@hydepark.pl, ageralt@hydepark.pl, sex@hydepark.pl, wolnomysliciele_humanisci@hydepark.pl, sseexxx@hydepark.pl, randka@hydepark.pl, friends@hydepark.pl, hyde-park@hydepark.pl, interrandka@hydepark.pl, sexonline@hydepark.pl  Temat:    Nieprawidłowości w Bibliotece Uniwersyteckiej Uniwersytetu Wrocławskiego i pokłosie.  Data:   7 listopada 2004 13:59 Donosze o nieprawidłowościach w Czytelni Głównej i wypożyczalni UWR Uniwersytetu Wrocławskiego. Jestem studentem filologii polskiej na tej uczelni już siedem lat, od roku jestem na studiach zaocznych tego samego kierunku i mieszkam w domu, tzn. w Suwałkach. To co się dzieje w owej bibliotece może zmrozić każdego normalnego człowieka. Od siedmiu lat( z dwuletnia przerwa, kiedy mieszkałem w Warszawie i chodziłem do tamtejszej biblioteki uniwersyteckiej, do BUWu), spotykam sie w czytelni głównej BUWR z iście chamską obsługą, a właściwie nie z obsługą tylko bardzo wytrwałym zniechęcaniem mnie do korzystania z tej biblioteki. Mogę to bez żadnego nadużycia nazwać wojną psychologiczną toczoną ze mną przez siedem lat. Teraz i ja wypowiadam wojnę i zapowiadam wszystkim zainteresowanym, że ją wygram, bo nikt jeszcze ze mną nie wygrał! Ale żeby nie być gołosłownym przedstawię teraz moje skargi i zarzuty wobec pracowników BUWRu. Zacznę od dzisiaj, bo właśnie dzis, to jest 21 września odebrałem w czytelni trzy książki dotyczące przedwojennej Polonii amerykańskiej, m.in. Wacława Gąsiorowskiego: "Ach te chamy Ameryce!". Tylko,że zanim mogłem z nimi zasiąć przy stole do czytania, bibliotekarka nie zapytała się mnie gdzie chcę usiąść, tylko jąkąś dziwną gwarą uliczną zaintonowała do mnie -" yymmmmm?" niczym jakiś esbek do więźnia politycznego, albo policjant kryminalny do oprycha. To "yymmmm", to miało własnie znaczyć gdzie chcę usiąść. Historia utrudniania mi pracy w czytelni głównej siega jednak już siedmiu lat, jest więc bardzo długa. W tym meilu napisze z tej racji tylko o niektórych notorycznych nieprawidłowych zachowaniach pracowników biblioteki, co do których uważam, ze powinny zostać wysunięte dyscyplinarne konsekwencje. Dokładnie wobec kobiet bibliotekarek w Czytelni Głownej, które do dziś w niej pracują, jak też wobec zachowań kobiet w wypożyczalni, które pracowały w tym roku przed wakacjami akademickimi w wypożyczalni. Żeby mi utrudnić czytanie w czytelni, bibliotekarki witały mnie zawsze nienawistnym tonem, jak kogoś obcego, który przyszedł robić jakąś rozrubę, właściwie to nawet nie wiem o co mnie podejrzewały, dość że w takiej atmosferze trudno pracować. Książki, które zamawiałem w trakcie pobytu w czytelni, jeżeli były przynoszone do stolika, to były rzucane z hukiem przede mną, a nie kładzione,( świadkiem może być doktor Heck, pracownik naukowy Instytu Filologii Polskiej), jeżeli zaś chodziłem po ich odbior, to z wyraźnym ociąganiem były szukane spośród zamówień, kiedy oddawałem książki i numer z miejscem, moja legitymacja była rzucana przede mna na blat z odległości metra, a czasami i dalszej, o też świadczy o takim pracowniku samo za siebie.W każdej normalnej pracy już jutro by ktoś taki stracił pracę, gdyby komuś rzucił rzed nosem chlebem czy dyskietką. A przecież tak było zawsze, bez wyjątku, zawsze kiedy tam przychodziłem i wychodziłem. To jeszcze nie koniec utrudniania mi pracy w publicznej i państwowej placówce. Bardzo często , tzn. codziennie, ale z pewnymi przerwami, siedzi jedna albo dwie bibliotekarki i patrza sie na czytajacych, nic innego nie robią, tylko sie patrza, czasami nawet godzinami, takie patrzenie może być niezauważone przez kogoś, ale jeżeli komuś się robi wstręty na samym początku przyjsćia do czytelni, to doprawdy jest to bardzo przykre jak ktos sie na kogos gapi bez przerwy, jak jakis lump z warszawskiej Pragi na przechodniów. Siedzą przy stoliku, ktory jest przy sciane, na srodku sali, obok drzwi do magazynu, z ktorego co jakiś czas przychodzą zamawiane książki, ale czytelnia jest przeciez nieduża, od stolika bibliotekarek do najbliższych stolikow dzieli zaledwie kilka, moze dwa, trzy metry, zatem jezeli się dostaje miejsce przy takim stoliku, który jest bok tych pań, trudno nie wyczuc wlepionych w siebie czyiś oczu, tym bardziej że, dochodziło do tego, że odwracałem głowe w tym kierunku i spotykałem wlepione w siebie ślepia jakiejś bibliotekarki. Nie oczy kogos zamyslonego, czekajacego na nowe zamówione książki z magazynu, patrzącego ponad czytajacymi, ale własnie że nie, bo patrzącego wprost we mnie na moja osobe. To jest więc oburzajace, że pozwala sie na takie praktyki osobom, ktore biorą pieniądze za siedzenie i gapienie sie na poszczegolnych czytajacych, żeby te kobiety chociaz cos czytały, kiedy tam siedzą. Do stresujących sytuacji dochodziło nieraz, kiedy ze wzgledów czysto technicznych zmieniałem miejsce obok okna np. kiedy robiło sie chłodno, albo z miejsca , ktore było słabo oświetlone i przesiadałem się na inne wolne, wówczas, zupełnie z nagła po jakims czasie ktos podchodził i ostrym, chamskim tonem rozkazywał powrot na miejsce, na kóre dostałem miejsce. Skąd więc wiedział, że zmieniłem miejsce? Każdy kto szuka swojego miejsca w tej niedużej sali jest slyszany, kiedy przeciska sie obok krzeseł, poza tym jezeli znajdzie miejsce zajete, to idzie po nowe, mi się to czesto zdzarzalo. Wniosek jest więc jeden, że byłem obserwowany, że te panie brały pieniądze za to, że obserwowały mnie czy przypadkiem nie zmienię miejsca. Miejsca numerowane to jedna z największych zacofanych rzeczy w tej bibliotece. Prosze pojechać do warszawskiego BUWu i zobaczyc jak powinna wygladac normalna biblioteka, z normalna uprzejmna obsługa m.in. bez koszarowej sztywności pruskiej, z której słynęło to miasto przed wojną. Wojna już się jednak dawno skończyła i jest to polskie miasto i nie pozwolę, żeby ktoś mnie po chamsku ciągle obrażał. Jeżeli zaś chodzi o bibliotekarki z wypożyczalni, jest to temat osobny, ponieważ dotyczy tylko ściśle określonego czasu, semestru letniego 2004 roku. Nigdzie nie spotkałem się z tak agresywną i niechlujną obsługą, jak u tych kobiet( poza jeszcze dziekanatem studiów dziennych i zaocznych mojego wydziału). Na cywilizowanym świecie to się już nie zdarza, to jest nie do pomyślenia w jaki sposob może ktoś w publicznej placówce za pieniądze podatnika być nieuprzejmy i odrażający. Mnie za takie zachowanie ze sto razy by wyrzucono z pracy. Co do nazwisk zaś tych kobiet bibliotekarek, to napisze je w następnym meilu, ponieważ nie znam ich osobiście i będę musiał ich o to poprosić albo w inny sposob zdobyć ich personalia. Zawiadomie o nieprawidłowościach w BUWRze wyśle m.in. do gazet, NIKu, różnych organizacji studenckich, telewizji, innych uczelni wyższych. Z poważaniem Adam Bolewski, student filologii polskiej UWR Na list zareagowała, jak do tej pory, Państwowa Inspekcja Pracy w Warszawie,która wysłała mi kopie listu skierowanego do dyrektora dministracyjnego UWR z prośbą o wyjaśnienie przebiegu pracy w bibliotece, jak też czasopismo Odra, które sugeruje przekazanie listu do kolejnych czasopism i gazet, co też czynie. 22 pazdziernika odpowiedź dostałem również od Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta. W listopadzie zaś spotkałem się z szerokim odbiorem społecznym. Nawiązał ze mną dobry kontakt pisarz Jacek Durski,w którego powieść "Rok" jest motyw bibliotekarek, również pisarz, autor przewodników po Tatrach, Maciej Pinkwart, żywiołowo zareagował natomiast, tyle że po chamsku, bibliotekarz z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, Konrad Turzyński, który wyjawił m.in. w liście, że wszystkich w bibliotece traktuje jak potencjalnych złodzieji. Odezwał się również dziennikarz z Rzeczypospolitej, Paweł Frątczak, który njwyraźniej ma inklinacje do zimnej wódeczki i śledzika, bo radzi patrzeć na wszystko, na zimno. 3 pazdziernika br. na zjeździe 5-tego roku w gmachu przy pl.Nankiera15 w dziekanacie dowiedziałem się, że zostałem skreślony z listy studentów i... A przecież indeks złożyłem w terminie we wrześniu do dziekanatu( odebrałem go z szuflady 2 października), opłaciłem studia w terminie we wrześniu, ze względów jednak takich, że podczas zjazdu 2 października dziekanat był otwarty od 8 do 12,( od 23 października jest teraz otwarty od 8 do 16(!))zatem w czasie zajęć. Nie mogłem więc dostarczyć zaświadczenia osobiście, więc wysłałem go we Wrocławiu listem zwykłym na adres dziekanatu. Zadzwoniłem kilka dni później z Suwałk z zapytaniem czy dotarł mój list z poświadczeniem wpłaty, pani pracująca w dziekanacie studiów zaocznych będąc na linii odnalazła mój list, rozdarła go przy mnie, informując mnie o tym co robi, potwierdziła że wszytsko się zgadza stwierdziła, że mogę przyjechać z indeksem i legitymacją do podbicia. Ot i wszystko. Stąd moje zdumienie we Wrocławiu 23 października i wyrażone czy przypuszczone, że chyba rozmawiałem z krasnoludkami przez telefon, skoro pani z dziekanatu nie wie nic o tym, że mój indeks z zaliczeniami i egzaminami został sprawdzony we wrzesniu, że dotarło potwierdzenie wpłaty, bo koleżanka nie poinformowała jej o tym, więc Dziekan, który też nic nie wie w tej sprawie, każe mnie skreślić. Ot i cała historia godna prokuratora. Skoro nie wierzy się studentowi, warto zawierzyć przedstawicielom państwa, bowiem dla mnie jest jasne, że ta sprawa z moim skreśleniem jest pokłosiem mojego listu w sprawie uchybień w Bibliotece Uniwersyteckiej. Tym razem będę bezwzględny i wyślę tysiące listów do tysięcy. Adres Dziekanatu UWR: Dziekanat Wydziału Filologicznego pl.Biskupa Nankiera 15 50-140 Wrocław email: dziekanat.fil@uni.wroc.pl tel: 071 375 2513