Pękło coś we mnie. Wcześniej twardo nie dawałam za wygraną. Czuję się złamana przez tą pieprzoną minute bólu. Jakoś tak łzy poleciały, a to przecież tylko ból fizyczny. Przez ból, bezsilność, taki nastrój, słabość chwili, zmęczenie. Nienawidzę tego. Jutro będzie to samo i kolejnego dnia, chyba że będzie "leń". Niestety odpłaci pięknym zanadobne, bo później będzie bolało 3 razy mocniej. Mam tego dość! Mówiłam może? :/
~~~
Aha! I jeszcze jedno "ale"! Nie mam życzeniam. Powtarzam: NIE MAM ŻYCZENIA mieć takich snów. Wystarczy, że mi się śniło, że jestem w szpitalu. Wystarczy, że już byłam i że jeszcze będę. Nie porzebuję mi dokładać TEGO. Dlaczego byłam tak spokojna przy tym? Nikt nie wie i nie będzie wiedział.
|
