00:57 / 07.07.2013
link
komentarz (0) | Jeszcze parę dni temu chciał mnie zostawić. Właściwie mnie zostawił, w najbardziej nieoczekiwany i bezczelny sposób-przez smsa. 3 dni zajęło mi przyjęcie tego do wiadomości, a gdy już to zrobiłam i zaczęłam wariować nie mogąc znaleźć sobie miejsca w świecie, odezwał się, żeby wszystko naprawić. Pozwoliłam na to. Wiem, że mnie kocha, i ja jego też i każdemu należy się druga szansa. Wybaczyłam, ale nie zapomnę tego bardzo długo i jeszcze wiele nocy przepłaczę na samo wspomnienie.
Dzisiaj moja przyjaciółka rozstała się z chłopakiem. To znaczy.. zostawił ją po prawie roku. Wiem, jak dla wielu to może śmiesznie brzmieć, że po kilkumiesięcznym związku człowiek prawie rozpada się na kawałki i umiera w środku, bo ludzie rozstają się po wielu latach, z dziećmi i w ogóle. Ale ja ją rozumiem, bo pomimo pogodzenia się, wybaczenia, sama ciągle czuję taką obumarłą cząstkę serca. Zakochujemy się czasem niespodziewanie, nasze zakochanie przeradza się w miłość i zdarza się, że mamy jakąś nieświadomą świadomość, że TO, to właśnie miłość, że nie umiemy żyć bez tego drugiego człowieka, że bez niego ciepła kąpiel jest zimnym prysznicem, spaghetti smakuje jak betonowa kostka, a każda kostka czekolady z karmelem to przepłakane noce w polewie z żalu, opakowane w brak sensu.
Przez pół życia myślałam, że jestem zakochana w kimś, kogo nigdy nie będę miała i może przyzwyczaiłam się do tego. Ale dopiero teraz, zakochawszy się w NIM widzę, jak wielkim uczuciem można kogoś darzyć. To jest właśnie chyba ta miłość, o której tyle wierszy, książek i piosenek powstaje. To jest największe uczucie ze wszystkich, jakie czułam w życiu. To jest coś niesamowitego. Coś, co codziennie wylewa mi się uszami, rozdyma serducho i zalewa plecy ciepłym dreszczem na samą myśl. To te motylki w brzuchu, uskrzydlenie, tęcze, bańki i jednorożce. To jest zajebiste. |
