17:35 / 27.05.2006
link
komentarz (36) | muzyka w tle: T. Love Polish boyfriend
zapomnialam jak to jest przyjemnie wywrocic sie do gory nogami :)
po prostu utrzymuje sie prosta przez jakis czas, robi sie wszystko jak trzeba, trzyma sie z dla od powazniejszych nalogow, rozmawia sie na neutralnym poziomie z ludzmi ;) i nawet sie jest tym zazczanym grzecznym dzieckiem, ktore ma 5 i 6
i potem ma sie moment buntu, ze kurcze juz ma sie do dziurki w nosie noszenia spodni tam gdzie powinni byc, ze juz sie na sile podkresla, ze spodnie naprawde spadaja, ze asz ma sie chce wykrzyczec calemu swiatu, ze sie postradalo zmysly w tym sloncu, w tym wietrze, w tym wszystkim i potem nagle sie przypomina, ze sie mialo zyc i cos planowac, chociazby w koncu przejrzec te wszystkie oferty, te wszystkie kierunki, na ktorych beda mnie za rok pozadac, prawda, prawda? bo beda... chyba
i to wszystko sie zarzuca dla jakiegos dzieciecego snu, dla filmu, ktory sie nosi w glowie, ale tylko po to, aby choc raz zagrac z nieskonczona sugestia, zeby choc raz zagrac tak jakby sie wcale nie gralo, jakby sie mowilo, to co sie czuje, padalo naprawde i naprawde tracilo sie swiadomosc
i w imie czego, teraz sie zastanawiam, dlaczego...
katharsis?
niestety, motyw katharsis przesladuje mnie coraz mocniej i miesza sie z glupim stwierdzeniem -> im gorzej, tym lepiej
trzeba pozamykac sobie wszystkie drogi wyjscia, zeby ladnie sie otoczyc soba, a potem cisnac wszystkim, ze to ich wina, i nawet jesli mam wrazenie, ze cos sie chyba zmienilo, ze to byla moja najlepsza rola... to czy naprawde wystarczy, aby ktos mogl zrozumiec, ze jakby nie patrzec ja najbardziej chce byc po prostu slodka idiotka
no i koszulka z logo supermena... przeciez jestem supergirl so I don't cry :-)
i jakbym pewniejsza sie zrobila :-) dziecko :) |
