Jestem tylko niepojętą dla siebie obecnoscią.
Tropiacą ślady i ślad po sobie przekazującą.
Nagi. Tak bezbronny, że cichnie, milknie zimny gwar głupich i przemądrzałych gwiazd wszechświata.
Codziennie po zmierzchu udaje się w podróż.
Śnię.
I z jakiejś litości, z podziwu dla siebie
I dla mnie w przestrzeni rodzi się COŚ!
By towarzyszyć moim krokom.
Jedynej roślinie która potrafi
zamknąć na krótko w sobie wieczność i nawet nią oddychać.

Dość uważnego przenoszenia siebie w miejsca bezpieczne, bo takich nie ma!

***