bardzo możliwe, że ktoś, kogo znam, kogo dotychczas naprawdę lubiłam, szanowałam- podłożył mi świnię. ale taką, o jakich mawiam- klasyka gatunku. nieważne są szczegóły, co konkretnie i jak. zastanawia mnie coś innego. zastanawia mnie moja reakcja. do końca nie chcę uwierzyć, że to właśnie się stało, że ta świnia leży mi pod nosem i śmierdzi. szukam przeróżnych wyjaśnień zaistniałej sytuacji, kombinuję, że scenariusz mógł być taki albo siaki, albo jeszcze owaki jakiś; zmierzam myślami ku temu, że to przypadek, że wypadek przy pracy. nie wierzę, że można aż tak. bo ja tak nie umiem. (puknij się w głowę, jesteś naiwna, stara a głupia)