Morfeusz nie zawiódł... Objął i tulił całą noc, pozwolił odpocząć, zapomnieć, chociaż na chwilę... Nie kazał mi nawet śnić...Jestem mu za to wdzięczna...

Ale tej nocy coś umarło...

Zawsze wydawał się silny, pełen życia.... Strzelisty, dumnie wyprostowany, patrzący w słońce. Ale noc odebrała mu życie...A może krył swoje słabości przed innymi? Nikt, nawet ja nie zauważyłam, że potrzebuje pomocy... Mimo, że był ze mna od tak dawna, sama dałam mu życie, patrzyłam jak rośnie, dojrzewa.... Może czuł mój ból... Może żył wspomnieniami tak jak ja i nie potrafił znieść rozłąki... Może tęsknił tak samo jak ja...
"..nikt się tej śmierci nie spodziewał..."

Może chciał mi pokazać jak kruche jest wszystko to, co nas otacza.... Jak szybko i beż ostrzeżenia czasem odchodzi...pozostają niedokończone sprawy... niewypowiedziane myśli i słowa... uczucia, o których może nigdy sie nikt nie dowie....
Uczmy się mowić "kocham"...

*******************************************************

Obiecałam sobie dziś w nocy, że do każdego wpisu dołożę chociaż cień optymizmu, żeby nie było,że potrafię się tylko nad sobą rozczulać i płakać:)
Czy widzieliście juz jak ślicznie świeci słonko? Trzeba pomyśleć o jakimś spacerku, prawda? Wiec szybciutko pod prysznic, ubrać się, przygotuje w końcu ten transparent i ide na miasto :)
PS. Na transparencie umieszcze hasło "Szukam przyjaciela, może to TY?" Ciekawe czy pomoże...:)
Miłego dnia :)