Przeszłość ściga człowieka bardziej zażarcie, niż policyjny pies. Co z tego, że minęły lata, że przyznało się do błędów, do złych wyborów, do niegodnego zachowania... co z tego, że wyciągnęło się wnioski. Niestety istnieją ludzie, którzy w swej ciemnocie cały czas widzą człowieka przez jeden pryzmat swojej własnej pamiętliwości. Chciałbym całkowicie się od nich odciąć, nie stawiać ich przed koniecznością trudnej walki z własnym twardogłowiem, ale niestety wloką się czasem, jak smród za wojskiem. Jakby tak poszli sobie w cholerę, przestali plotkować po kątach, jak stare dewotki, nie wspominali mnie nawet w myślach... Nie, muszą karmić się własnymi ocenami, szufladkowaniem, pieścić się nawzajem nowymi informacjami o wspólnym Znielubionym.

A ja to mam gdzieś... dla mnie życie od 2 lat toczy się nowym torem. Kto miał ochotę poznać mnie i moją wartość... ten poznał. Reszta - plonk, do woreczka ludzi zbędnych mi w życiu. Na całe szczęście tylko byle kto daje się wziąć na plotki, wyolbrzymione opowieści i steki kłamstw, oparte na kilku partykularnych faktach. Tak... Goebbelsa doświadczyłem na własnej skórze. Nikomu tego nie życzę. Nikomu nie życzę zawistnych skurwieli, którzy nie potrafią uszanować takich faktów, jak kolejne zawały i wylewy, a w rezultacie śmierć ojca - i inne tzw. wypadki losowe, które mogą z człowieka zrobić kłębek nerwów i doprowadzić na granicę szaleństwa, gdy robi się rzeczy naprawdę nie do pomyślenia na trzeźwo... Nikomu nie życzę kretynów o zapiekłej, chamskiej nienawiści, tak ślepej, że nie widzą przez nią drugiego człowieka, tylko worek treningowy dla swojego tępego, przerośniętego ego.

Mieli swój udział w tym, że nie potrafię już czuć tak, jak kiedyś. Zniszczyli wiele rzeczy w moim życiu... bo niestety dawniej przejmowałem się tym bardziej, niż dziś. Dawniej zależało mi i w każdym człowieku widziałem dobro, nawet tam, gdzie go nie było. Byłem ufny i za bardzo odsłonięty...