gdybym tak umiała- w każdej chwili, sekundzie wręcz- opisać WSZYSTKO, to wraz ze mną dalibyście sobie w łeb, bo nie warto nic.
podlewam kwiaty na parapecie (nie warto- i tak zdechną prędzej, czy później)
zmywam naczynia (nie warto- i tak się wytłuką)
łykam witaminy w formie arbuza, pomidora i innych darów natury (nie warto- i tak za chwilę albo grypa, albo inna przypadłość niekoniecznie wirusowa)
walnę sobie w łeb (nie warto- i tak prędzej czy później coś w ten deseń się ze mną stanie)
więc rzygam sobie tymi swoimi kamykami, pada deszcz, park jest cichy i szumi, a w zlewie czeka ufo.
a jak się oleje ufo, to się siada tyłem do wszystkiego, robi się samolot z kartki papieru i rzuca się nim. jak wypadnie za okno- wygrałaś. jak się odbije od szyby- przegrałaś.
(sprawdź wcześniej okna. daj sobie szansę)