Yamaha VMX12 V-max






Właściwie wśród maszyn seryjnych jest to motocykl moich marzeń. Legendarna konstrukcja która stała się kultowa i rozpoznawana przez wszystkich. Już sam wygląd jest fenomenalny i ma w sobie coś, co zachwyca takich jak ja od 1985 roku, kiedy to V-max wszedł do produkcji. Już wtedy osiągał 145 KM - moc "wystarczającą" również obecnie. Silnik jest bardzo interesujący. Już jego budowa - czterocylindrowy V - jest rzadko spotykana. Po przekroczeniu 6000 obr./min włącza się słynny system V-Boostr. Otwiera on dwie dodatkowe przepustnice umieszczone pomiędzy kanałami ssącymi par cylindrów. Wtedy podobno ten i tak przeładowany mocą i momentem pojazd dostaje takiego "kopa", że trudno sobie to wyobrazić. Ale nie tylko silnik jest wyjątkowy. Ten motocykl nazywany jest często muscle bikiem lub macho bikiem. W zasadzie to on spowodował stworzenie takich klas. Bo w sumie trudno go gdzieś zaszufladkować. Na pierwszy rzut oka - zwarty agresywny chopper, ale już na drugi ma pewne cechy maszyn uniwersalnych (w katalogach figuruje właśnie jako naked bike). Zbiornik paliwa jest umieszczony pod siedzeniem, przez co mieści on tylko 16 l. Dla mnie nie jest to wymarzone rozwiązanie. W miejscu gdzie zwykle leje się paliwo jest airbox (powietrze do niego doprowadzają te piękne wloty po bokach), zbiorniczek płynu chłodniczego i elementy elektryki. Moc jest przenoszona na tylne koło przez pięciobiegową skrzynię, wielotarczowe sprzęgło mokre i (moim zdaniem niestety) wał kardana. Odwieczną wadą tego modelu jest zbyt miękkie tylne zawieszenie. We wszystkich testach narzekają na to dziennikarze, narzekają użytkownicy, ale japończycy nie mają zamiaru tego zmienić. Chyba wychodzą z założenia że to i tak kultowy motocykl.





Dane techniczne:

Typ silnika: V4, 4-suwowy, DOHC, 4 zaw./cyl.
Pojemność skokowa: 1198 ccm
Moc: 145 KM
Masa: 262 kg
Moment obrotowy: 101 Nm
Przyspieszenie 0-100 km/h: 3,3 s
Wysokość siodła: 780 mm
V max: 230 km/h