no to pomyśl, że od wczoraj wiosna jest. że pieści cię powietrze i smaga wiatr, że chce ci się iść, a przede wszystkim WSTAĆ; wmów sobie, że żyjesz, że za chwilę porwą cię smużki zapachów z pękających ziaren, pączkującej ziemi, że za chwilę z żeber snu powstanie opowieść, która pozwoli obudzić się jutro z czołem, którego nie liże wieczorna żadna zmarszczka.
że otworzysz sobie spokojnie oczy. że żaden dźwięk, który słyszysz zasypiając nie będzie dostarczał ci psychodelicznych skojarzeń z didaskaliami do manierycznego scenariusza wyssanego z chorego palca.
pomyśl, że tramwajem można pojechać po bułki. albo po baterie do zgasłego nagle radia. nie tylko na targ niewolników.
albo że można umalować się dla siebie. takie usta: na beżowo na przykład.