*
Okazuje się, że facet, który mnie do okna podsadził na peronie, w chwili odjazdu pociągu, to kolega. Piwo przyniósł, dla każdego z nas po puszce, zagraniczne. Znają się z Lesiem i Kasią jak łyse konie z przemytniczych wojaży. Nazywają je z geometryczna „kółkami w trójkącie”.
Cześć, cześć, jak leci? Dawno was nie widziałem. O! nowe twarze widzę. Czeladnicy? - tu porozumiewawcze spojrzenie w moją stronę. I uśmiech do moich towarzyszy podróży.
Spuściłam oczy trochę zawstydzona. Cezar ma na imię ten chłopak, czyli Czarek, sympatyczny nawet. Wybrał się w podróż w stałym składzie, jak zwykle z dwoma kolegami i tą dziewczyną, o której pisałam na peronie. We czwórkę jadą do Budapesztu tranzytem przez Czechosłowację, jak my. Bagaże mają załadowane cztery przedziały dalej. Też wrzucali je oknem. A nie zauważyłam nawet! He, he... Szybciej im poszło. Wiadomo lepsze proporcje mieli, trzech facetów i laska, to i organizacja lepsza. Dziewczynę pierwszą przez okno sobie podali z całym szacunkiem należnym kobiecie, dopiero potem toboły. Nie to co mnie na szarym końcu, buuuu... Następnym razem też karzę się podać jako pierwsza do okna przedziału :P Nie ma głupich!
Czarek przyszedł do nas specjalnie dla mnie, dowiedzieć się czy żyję. Żyję, żyję i rosnę nawet. Zawsze rosnę kiedy ludzie mną się interesują. Zwłaszcza ludzie przystojni. Tylko trochę mi wstyd, kiedy sobie przypomnę jak mnie dźwignął do okna, ściskając udo. Dawno żaden facet nie dotykał moich ud, więc chyba odwykłam troszkę? Andrzejek tylko kostki uwielbia ściskać. Skorzystałam z okazji aby wypomnieć mu siniaki, których mi narobił. Niedawny nieznajomy uniżenie przeprosił, a potem odparł, że chętnie je opatrzy jeśli pozwolę. Nie pozwoliłam he he. Ciekawe co by zrobił gdybym zdjęła dżinsy i rzeczywiście kazała mu je opatrywać? Pewnie by wiał gdzie pieprz rośnie? Obiecał, że potem jak przeluźni się trochę w pociągu, we Wrocławiu, zajrzy jeszcze do nas.
***