Tatuaże są niezbędne dla niektórych podkultur i subkultur. Na przykład środowiska niszowe takie jak prymitywne społeczności więzienne, czy młodociane stada blokersów, kiboli lub skinnów, przyswoiły sobie różnego rodzaju chałupnicze sposoby tatuowania ciała w celach nieomal identycznych jak dzicy mieszkańcy pierwotnej dżungli. „Dziargi, ciary, pikty”, itp. stanowią znaki (symbole) przynależności, miejsca zajmowanego w hierarchii grupy, czasem mogą być też przejawem specyficznych, środowiskowych zabobonów.