NIEBO

Pojmować niebo jako epifanie „nie” „bo” bo co, co czy jest to coś naddanego? Zawsze porażał mnie koloryt chmur, o nie, nie tych białych, nie ma białych chmur, nieBO? Co ? czy ja jestem pijany czy to nietak - t.
Potraktować ‘nie’ jako hipertekst występujący w supozycji i ciąg kół hermeneutycznych krążących między moimi uszami, intertekstualne zawirowania słów ‘nie’ prowokujące własną zastraszoną motywację ‘bo’ co, no co, a co? Hahaha ale to biedne samotne ‘bo’ się boi haha.

I gra we mnie niebo w nocach gdy znowu pali mnie nigdy nieostygła gorączka i pragnienia, których zaspokoić nie mogę, a może to nie tak i znów własne spaczenia przejmują władze nad prawdą. Bo jest prawda!!!!!! I to moja nowa prawda! Granice języka granicami świata granicami mnie, hahaha i pstryczek w nos wypłacony staremu filozofowi, a ja? Nie bo się zaczynam tam gdzie kończy się mój język, moja doskonałobezkształtna umiejętność wyrażania siebie waszymi słowami, o tak tak waszymi, myślicie że znając słowa stajecie się ich posiadaczami? O nie nie, wy jesteście niczym dla słów i niestety one dla was, rzadko myśmy śleli haha!
„mówiąc własnymi słowami” - kłamstwo, bujda, miraż, jakie tam one wasze, nasze jest tylko to co nabędziemy za pieniądze, to jest prawda świata, w którym funkcjonujemy (jeżeli tylko w nim żyjecie współczuje), a wszystko co nabędziecie za pieniądze jest tak samo trwałe jak wy sami haha!! Dziś mam humor, a jak!
I czemu mamy żyć ascetycznie a słowo kojarzone z chmurami wskazuje nam drogę pokuty, czemu przyjemność ma zawierać się w odmowie? „Jeśli nie umiesz odmawiać to coś z Tobą nie tak” – powiedział haha!! Coś, e tam, „coś” to za mało, przecież ze mną wszystko nie tak.. a prawda istnieje i zdaje sobie sprawę z kłamstwa, mówiąc że nie ma prawdy, że każdy ma swoją - kłamałem, pięknie malowniczo kłamałem, bo nawet jeśli w istocie nie ma jednej to i tak jest hehe co nas obchodzi?

Co nas obchodzi?

Obchodzimy tylko siebie samych, mówię tysiąckrotnie, powtarzam każdy z nas jest swoją axis mundi, własnego królestwa, silva rerum, życia..- prowizorka
Uczę się patrzeć i pojmować od rozumienia moja głowa ciągle choruje, eh jak parzy
Jeżeli zdamy sobie sprawę co jest osią naszego świata z nastawienia na ja ja ja ja ja ja jak bardzo uwięzieni jesteśmy w ja, jak bardzo nie istnieje osławiony altruizm, lub zamknięty jest przez ‘ja’, zrozumiemy, że niebo gwieździste nie może być nad nami o nie , na pewno nie
Nie Bo gwiaździste istnieje, jeżeli istnieje, to tylko w nas.