Wpis który komentujesz:
JAZDA
Wsiadam do pociągu byle jak
Twarze.
Codzienne inne konstelacje oczU, w których bezmyślność wymalowana jest, a może zastygła od urodzenia?
Ci, mający ciekawsze wnętrze ż/rzują gumę wybuchając co chwile pasją twórczą w kształcie mętno białego balona.
Wszyscy patrzą bojąc się swego wzroku, znaczy baliby się napewno jeśli już przyszłoby im spostrzec i zrozumieć czyjś wzrok. A przecież spostrzec i zrozumieć nie jest tak łatwo!
Droga wiedzie przez wrażliwość, chęć, zainteresowanie, patrzenie, po próbe interpretacji i myślowy wysiłek. Drżę!
Moje uczucia pokrywam szybkim ruchem dłoni w kierunku twarzy niewiadomopoco. Nikt nie patrzy, nikt nie próbuje zrozumieć, więc tylko z uczuciem własnej przed sobą śmieszności siadam by poudawać podróżnego manekina.
Podróżny manekin wbrew pozorom jest bardzo skomplikowany i szalenie różny od śpieszącego ulicą manekina, bądz manekina na wykładzie lub w sklepie kupującego manekina. Podróżny manekin musi wybrać jeden z kolorowych szablonów, broszur postępujących posuwających zsylabizowanie osobowości.
Manekin P. musi znaleźć siebie w pakiecie socjalnym/startowym/zwyczajnym może:
- zapatrzyć się tępo w okno,
- czytać,
- spać,
- słuchać muzyki.
To niezwykle bogaty wachlarz możliwości ograniczony kilkoma zakazami:
-nie można robić min,
-przyglądać się podróżnym,
-wszczynać niechcianych rozmów,
-pisać/malować/tworzyć.
Wszelkie objawy życia manekina P. łamią prawo i karane będą zapewne odpowiednio (nigdy nie słyszałem by karaNO nieodpowiednio). Tak więc wsiadam z pękiem dojrzałych myśli udając kolejny pustak i łamię kazdy wariant:))
Kryzys zawsze przychodzi wraz z jedną, paskudną myślą, która jest końcem mojego świadomego panowania. Myśl - wyobrażenie połyka mnie. I oto nagle widzę siebie skaczącego po szczytach (zagłówkach) siedzeń i głowach Manekinów P.. Myśl ta rodzi śmiech budzący na sekunde inne M a to nie wróży niczego dobrego...
Inni coś od siebie:
Nie można komentować
To stwierdzili inni:
(pomarańczowym kolorem
oznaczeni są użytkownicy nlog.org)
(pomarańczowym kolorem
oznaczeni są użytkownicy nlog.org)
by the way of looking thougthless in the window: uwielbiam poza tym jazdę pociągami, najlepiej jest usadowić się na samym końcu pociagu i patrzeć, jak wszystko ucieka w tyle... ostatnia jesień była piękna, a ja jechałam z Kielc do Opola i wszystkie lasy wygladały jakby stanęły w ogniu...albo stanść na samym początku pociagu, tuż za wagonem służbowym, mozna widzieć, co sie dzieje z przodu...a jeśli jesteś przystojna dziewoją, to nawet konduktor do ciebie zagada...
toznowuja | 2006.01.30 19:47:07
świetne!przeczytałam to mojej współlokatorce Asi i też sie uśmiałyśmy! to samo jest w windzie, KURWA, NIENAWIDZE WIND!!!ja, osoba pozbawiona nieśmiałości, nie wiem, gdzie podziać wzrok!~jakie to idiotyczne, sama się przeklinam za ten idiotyzm!
ide_przeskakujac_pagorki | 2005.10.15 00:16:54
jak sie czyta takie slowa to az chce sie zyc.. dziekuje pieknie za wasze uwagi tak sie ciesze ze nie jestem jedyny ktory widzi takie rzeczy i sie zlosci a nawet buntuje
ole!
moje_zycie_i_kropka | 2005.10.12 16:44:33
Jeżdzę codziennie pociągami to coś o tym wiem;) To ciekawe, że zanim tu weszłam napisałam u siebie o zbiorowym narzekaniu. :) Pozdrawiam:)
marzyciel | 2005.10.11 02:22:10
Ile razy gdzies jade, zawsze wszczynam rozmowe ;) Sztuka trzaskania manekinow rzadzi ;) moze czytales Camusa? BTW z tego wszystkiego wynika pewien wniosek, bardzo latwo wpasc w pewna pulapke, gdy sie zapomni, ze kazdy jest manekinem na rownych prawach...
esc | 2005.10.10 22:53:13
Chyba Twoja najlepsza nota.
To nie przyglądanie się podróznym nazywa się wa(c)howo "dyskretną nieuwagą". Wiesz, spotkałam się z przypadkami, które wybiły się ponad manikina. W obu tych przypadkach były to starsze panie, jedna, kiedyś, odmawiała różaniec, druga, dzisiaj robiła coś na drutach z zielonej wełny. Budziło nadzieję, że wyjdzie coś ładnego. Zawsze interesuje mnie co ktoś czyta, dręczy mnie, gdy książka trzymana jest w taki sposób, że nie jestem w stanie zobaczyć okładki. Nie mam odwagi zagadać, zapytać. Zawsze mam nadzieję, że ktoś zainteresuje się tym co ja czytam i zagada. Tak jeszcze się nie zdażyło. Czasami słyszę ze słuchawek kogoś inego fajną muzykę i chciałabym, żeby podgłośnił, ale nie mam odwagi poprosić. Mam za to odwagę czytać lub patrzeć tępo w okno.