chwila musze wybrac odpowiednią piosenke, bo przemyslenia jakimi chce się dziś podzielić są bardzo refleksyjne ;] więc trzeba stworzyć do tego odpowiedni nastrój ;]

/Sade - By your side/... więc tak naprawde to nie wiem od czego zacząć... jeden bodziec wywołał tak wiele reakcji....tyle przemysleń, które tak naprawde powinny były sie nasunąć już dawno temu, ale chyba każdy musi dojrzec do myslenia w okreslony sposób oraz do wrażliwości ukierunkowanej tak, aby te właśnie mysli rozwinąć... wiem, że to tak wszystko strasznie ogólnikowo i tajemniczo brzmi, ale nie mam siły zagłębiac się w to ...

w kazdym raie mysle, że mamy wielkie szczeście mogąc życ teraz i uczyc się z historii. Myslę jednak , że to jest tez pewnego rodzaju przeklenstwo, brzemię i ta swiadomość, ze jednak nie rozumiemy, nie czujemy , nie przezywamy tego wystarczająco... i nigdy juz nie bedzie okazji, zeby to naprawic... i najgorsze jest to, że niektórzy nawet nie sa zdolni do tego, aby chciec o tym myslec... to strasznie przykre

a ja moge tylko patrzec na to z boku i miec nadzieje, ze nigdy nie doswiadczę takiego ogromu nienawiści i miłości naraz ... bo to by było nie do zniesienia....