A tu list dziennikarza popełniającego samobójstwo, człowieka, którego krew zżerała śmierć:
„ Jedyną bronią przeciw fatum naszego życia jest dobra gra; ta na wpół już tylko świadoma zdolność oszukiwania ludzi i siebie, aż do ostatniego tchnienia. Was bracia artyści uczyć tego nie potrzeba: w tym sztuka nigdy nie zawodzi: odbiera duszę daje „rolę”...”

Nie to żebym celebrował jakoś te słowa wsączał się w nie, smakował o nie nie, tak tylko zapełniam przestrzeń tutaj.. Jakoś od czasów Pana Rafała W. ciężko mi jest się czymś zachwycić. I czasem tak tylko myślę o poezji jako umierającej fantasmagorii, zagadce bez .., nie chce się nikomu odpowiadać, dlatego tak ceniona jest szymborska, tyle nagród zbiera różewicz, a przecież gdy czuje tak prosto jest tak pięknie prosto i chcę tej prostoty. A poezja umiera przez wielość a ja nie potrzebuje rozumieć, czasem słowa mówią do mnie, słowa złożone bez wbitych w nie sensów, pozbawione sensów, albo ja ich szukać nie potrzebuje wystarczy mi dzwięk, tak jak niektóre piosenki obcojęzyczne. I w takich chwilach gdy słowa mówią do mnie po prostu dzwiękami fonemami zaśmiałbym się twórcą trójkatów metaforycznych w twarz, twórcą poetyk i interpretatorom..

Czy więc czucie nie jest Największą, i tak trwają we trzy Wiara, Nadzieja, Czucie a najważniejsze jest Czucie..

z granicy snów, od kogoś cierpiącego na anginę dzień drugi
buona notte życzył mi w nocnym smsie Freddo Piede, a Ja przesyłam to wszystkim tym którzy nie zamknęli jeszcze oczu...
w gruncie rzeczy śląsk jest wielka metaforą która można nauczyć się ubóstwiać.. ale to zupełnie inna historia, która opowiem jak napoleonowi znudzi się moje towarzystwo.