Jestem rozdrażniona, niespokojna, zmęczona emocjonalnie. Pozbywam się tych myśli z mojej glowy.

Teraz bedzie do tych panów, którzy odegrali jakąś rolę w moim życiu. To już po raz ostatni. Zamykam dzrzwi i wyrzucam klucz.

Primo: Zawiodłam się na Tobie. Tak na Tobie. Myślałam, że potrafisz oddzielić codzienność od ekstrymalnych sytuacji, przyjąć za nieistotne i wrócić do normalności. I nie mów, że to nieświadome, poprostu nie stać Cię na odrobinę szczerości. Cieszę się, że niedługo nasze kontakty się ogranicza, bo skoro Ty masz mnei w dupie... To był Twój wybór...

Secondo:A Ty z kolei irytujesz mnie swoim zachowaniem. Niezdecydowanie, brak szczerości, hipokryzja. Tylko na tyle Cie stać?? Ułożyłam sobie jush, a Ty znowu pojawiłeś się jakby nigdy nic. Oczywiście nieomieszkałeś nadużyć mojej słabości... Nieważne.

Tercio:Do tych, którzy zwlekali/zwlekają.
Panna Joanna nie lubi czekać.
Panna Joanna nie lubi niepewności.
Dziekuję. Dobranoc.

A tak pozatym?? Wygląda na to, że Mia i Sis też pozamykały dzrzwi względem siebie, a klucze wyrzuciły.

A tu było coś, ale zostałam poproszona o skasowanie. Zostaje mi sie martwić i magazynować to w sobie.

Rzadko płaczę. Mój przydział wykorzystałam na najbliższe pół roku.