dzisiaj znowu potok lez... az mi glupio bylo, tak bardzo okazalam sie slaba kiedy potrzebowalam jakies sily...
przytulil mnie i zapewnil, ze damy rade, ze wszystko bedzie dobrze...
moze to blef? moze klamal mnie? moze chcial tylko chwilowo mnie uspokoic?
nie wiem...

ale chce w to wierzyc, potrzebuje tej wiary... potrzebuje Jego...

gdybym mogla zrobic formata mozgu, gdybym mogla zapomniec o tym co dla mnie malo wygodne...

nie zawahalabym sie!

kazda zla chwile chce zabic pieknym wspomnieniem...

kazdy oczekiwany dobry moment, ktory nie nadszedl chce zastapic tym, ktory nadejdzie...

kazdy brak pieszczoty zastapie morzem pocalunkow...

tylko Jego niczym zastapic nie potrafie...