koniec

odmierzać czas tylko w rozszerzeniu czyichś źrenic
głód oddechu apoteozą śmierci, ze skóry dziwnie naciąganej, na odwrót szytej spijam alkohol, w odwróconej butelce grubieją słowatwoje pogłosy mego
i gdziekolwiek się nie ucieknie tam my, nie ma granic na bezustannym oceanie, przeżuwający idee, całujący cień
i już bez wierszy, przesztucznie obkrojonych bez mięsa
a ma boleć
i krwawić też i drzazgą ma być nie do wyciągnięcia, rozumiesz? rozumiesz? rozumiesz?
ewokuję przestrzeń pomiędzy dla zbiorowych zakazów
odwalnianie – odwalanie zakazane
idący po śladach, zaprzyjaźnione koty, oswojone psy i miasto przechodzone, przeżyte
a komfort?
komfort wolności między końcem Ciebie
gdzie spacerujesz zatracona
i pragnienie korzeni
nie nie nie

nie chcę już szczęśliwych wysp, więzień, zacałowań, chcę drogi jasnej i słońca
i już tylko nie ja wiem czego chcę, wyprawiając Cię w głowie na nieme spacery
wiruje wszechświat albo stoi nieruchomo
drgamy drżymy sobie
przyszła jesień
chociaż nie wierzycie


on2