znów kładę się o jakiejś chorej godzinie.
w głowie mam pierdoły pracowe i to, czego najbardziej nie chcę: czyli żeby one, te pierdoły znaczy, nijak się miały do mojego prajweta.
nie umiem zostawić pracy w pracy, a w domu nie przemycić info, że w pracy to a to...
jestem zmęczona, serio.
w sumie te dziewięć nocek z rzędu to jest przegięcie.
(milczymy o KaPe; przecież tak naprawdę on istnieje tylko na piśmie, głęboko schowany)
denerwuję się, ale jeszcze nie krzyczę KURWAAAAA do interkomu.
mówią mi, że to jeszcze chwilunia, jeszcze moment, a zaryczę tak wydawcy jakiemuś.
mówią, że to nieuchronne i ja czuję, że owszem.

... wracam do domu, Khmer znów wgryza mi się w zwoje i szyję i mam mnóstwo myśli.
trochę myję zęby, trochę kątem oka spoglądam w lustro.
trochę pośpię może...