Swego czasu odwiedziła Lee ciotka z Ukrainy. Była szczęśliwa bo skończyli właśnie budowę domu. Żeby ten dom urządzić Ciotka co miesiąc przemyca do Polski kilkanaście plastikowych butli spirytusu. Spirytus jest bardzo dobry, wyprodukowany w gorzelni ukradzionej przez sowiecką komunę Lubomirskim. Żyją tam jeszcze ludzie pamiętający stare receptury. Część spirytusu Ciotka rozprowadza po okolicy za złotówki, które następnie wymienia na dolary a częścią umacnia dobre stosunki w rodzinie. Dzięki temu Lee dowiedział się przy którymś posiedzeniu jak budują domy na Ukrainie. A budują sposobami dającymi do myślenia. Ciotka jest dumna ze swojego domu, jest solidny murowany z cegły i kamienia. Z piwnicą i czterema pokojami kuchnią i łazienką.
Na Ukrainie funkcjonuje nieznany w Polsce zawód wędrownego muratora. Jest to cieszący się wielkim poważaniem fachowiec, którego zazwyczaj wynajmuje się na początku sezonu budowlanego. Jego zadaniem jest przekształcić rodzinę zleceniodawców w wykwalifikowaną strzechę budowlaną, która w ciągu jednego sezonu wyprodukuje niezbędne materiały budowlane i wybuduje z nich dom.
Prace zaczyna się więc od zwiezienia na działkę potrzebnej ilosci surowej gliny, piasku, słomy, kamienia polnego lub rzecznego, drewna, wapna itp. Na początku zbija się z drewna skrzynki o wymiarach cegły rozdrabnia glinę i miesza ją z sieczką ze słomy, po czym formuje w tych skrzynkach cegły które układa się na ziemi i suszy w słońcu. Kiedy rodzina nabiera wprawy w formowaniu i suszeniu cegieł murator przygotowuje na działce dół w którym warstwami z węgla, drewna, suszonych cegieł i ziemi skontrułuje zmyślną dymarkę pełniącą rolę tymczasowej cegielni. W takiej dymarce przez kilka dni będzie się wypalała cegła.
Tym sposobem 6 osobowa rodzina mojej ciotki w ciągu dwóch miesięcy wyprodukowała 50 tysięcy sztuk cegły prawie z niczego. Biorąc pod uwagę, że cena jednej sztuki cegły w Polsce dochodzi już do 2 zł daje to 100 tys zł
6 osób + murator = 7
100 tys : 7 = 14tys 286zł co daje miesięcznie na osobę ok siedmiu tysięcy złotych.
Proponuję rozważyć możliwość zaadoptowania tego ukraińskiego pomysłu na naszym gruncie, zwłaszcze dla młodych nie widzących szansy na dojście do własnego M, oraz dla bezrobotnych marnujących czas na wystawanie w kolejkach po zasiłek.