chasing Neverland

wciskam słuchawki mocniej w uszy, dając fortepianowi Możdżera szansę na unicestwienie moich bębenków.
mam alergię na wiertarkę sąsiada z góry.
jak również na te bachory za oknem, które potrafią ze swoim jazgotem przebić się przez moje podwójne szyby.
a już do ciężkich torsji doprowadza mnie kretyn, który ustawił się ze swoim obleśnym bmw zaraz koło mojego uroczego parku, w którym cichutko króluje Moherowa Armia wspierana przez matki z dziećmi grzecznie śpiącymi w swoich wózkach.
kretyn ustawił się, otworzył wszystko, co dało się otworzyć i wraz z kolegami ze Stowarzyszenia Poszukiwaczy Zaginionych Szyj kontempluje niewątpliwie filozoficzne wywody Peji, chwilami poprzetykane czymś, co w zamyśle autora miało pewnie być trance, ale nie do końca wyszło.
chcę do lasu. nad jezioro, na moje kochane molo. dlaczego tu kurwa nie ma żadnego cichego lasu, w którym nie uświadczysz śladu pieprzonej cywilizacji??