Poszedłem po zakupy w bardzo brudnych spodniach. Nie ma to znaczenia i nie ma powodu do wstydu.

Ale jednak go poczułem gdzieś w tle. Poczucie że to nie OK, strach że inni coś źle pomyślą lub powiedzą. Obawa że inni obrzucą mnie w myślach błotem, zaliczą do grupy ludzi gorszych - meneli, bezdomnych, itp.

I przyznałem to wszystko. Dzięki temu wewnętrzne napięcie puściło. Fajnie jest po prostu coś przyznać. Tylko tyle. I to już jest uwalniajace.

Wracając już nie pamiętałem o tym w co jestem ubrany.