nlog.org | komentarze

to były popłuczyny z nie do końca czystego umysłu, zmysłu nie pięknego, chaośliwie szalonego

analizując po raz setny mój wewnętrzny niepokój, dochodzę znowu do tych samych wniosków.

to tak jakby mieć podróż wpisaną w ciele tajemniczymi spiralami krwioobiegu
nie mogę nigdzie się zatrzymać, bo chociaż nie wiem jak dobrze by mi było, w końcu znowu odezwie się głód

nie mogę znaleźć spokoju w cieple żadnej kobiety
bo i tak wewnętrzny nakaz wcześniej czy później zmusi mnie do biegu

to jakby nigdzie nie mieć domu, chociaż znam swe korzenie

czy przyjdzie koniec tego musu? czy coś w końcu nieodwracalnie zmieni moje życie?
z jednej strony jestem tak przeraźliwie poza tym wszystkim co mnie otacza, a jednak wcale tego nie chcę, oni mówią, że mi wygodnie, one mówią, a ja działam jak lep dla wszystkich niezdecydowanych i nie pewnych życia

i po raz kolejny muszę wyruszyć, bo odpadły ze mnie wszystkie uczucia, które i tak były tylko złudzeniem

	ide_przeskakujac_pagorki komentarze
Wpis który komentujesz:	to były popłuczyny z nie do końca czystego umysłu, zmysłu nie pięknego, chaośliwie szalonego analizując po raz setny mój wewnętrzny niepokój, dochodzę znowu do tych samych wniosków. to tak jakby mieć podróż wpisaną w ciele tajemniczymi spiralami krwioobiegu nie mogę nigdzie się zatrzymać, bo chociaż nie wiem jak dobrze by mi było, w końcu znowu odezwie się głód nie mogę znaleźć spokoju w cieple żadnej kobiety bo i tak wewnętrzny nakaz wcześniej czy później zmusi mnie do biegu to jakby nigdzie nie mieć domu, chociaż znam swe korzenie czy przyjdzie koniec tego musu? czy coś w końcu nieodwracalnie zmieni moje życie? z jednej strony jestem tak przeraźliwie poza tym wszystkim co mnie otacza, a jednak wcale tego nie chcę, oni mówią, że mi wygodnie, one mówią, a ja działam jak lep dla wszystkich niezdecydowanych i nie pewnych życia i po raz kolejny muszę wyruszyć, bo odpadły ze mnie wszystkie uczucia, które i tak były tylko złudzeniem
Inni coś od siebie:	Nie można komentować
To stwierdzili inni: (pomarańczowym kolorem oznaczeni są użytkownicy nlog.org)	ide_przeskakujac_pagorki \| 2009.02.08 05:11:42 oj, ale żeś sie znowu rozpisał... widze, że nie masz z kim pogadać, a może masz w sobie za dużo słów? ja nie chce byc sad, ja chce byc happy, zresztą wiesz! nibylandczyk \| 2009.01.31 20:47:34 Cieszę się, że jeszcze żyjesz, i że pamiętasz! A gdybym ja wiedział ile w Twojej głowie siedzi kolego, to ja bym najpierw dojrzał słownie, a potem bym się za przyjaźń z Tobą brał... Ale mądry człowiek po szkodzie, a może bez szkody nie byłoby mojej przyjemności w pisaniu. Zaczaruj Ziemię, i spraw proszę, by hmmm byśmy byli happysad :) nibylandczyk \| 2009.01.31 20:43:26 Przeczytałem, zrozumiałem. Jasne, najpierw się wykrzyczałem. I popisałem. Moja odpowiedź: żyj tam, gdzie Cię niesie. Ale i trzydziestka się zbliża, ta data. I wiem, że lubisz się kochać i śmiać jak nikt. Ja chyba rozumiem, bo chyba czyni tyle... Tylko taki ja zapamięta sobie te wszystkie dobre (mgliste) i te złe bardziej zryte... Ale taka już natura, pamiętamy, albo ja pamiętam, to co złe, a dobre jest tak oczywiste, że szkoda o tym gadać i pisać. Wysraczkowany Panie Magistrze ;) nibylandczyk \| 2009.01.31 15:37:05 Wyjść po cukier na zaplecze chwili Pewność powrotu ślinka na podniebieniu Ta pyszność w was Nabyte poczucie wartości A fe Grubymi lodami szyta Magnoliowa przestrzeń oceanu Na tafli której Przerębli ideały Perfidny wstyd możliwości Niczym kotwica w morzu tęsknot Wrak Topniejących widnokręgów --------------------- Też tam byłem Jadłem piłem Pierdoliłem Bawiłem się społem Aż usnąłem, gdzieś Pod stołem nibylandczyk \| 2009.01.30 23:14:51 Chamsko i krótko Nie żyją, a do ramion ich blisko By pisać albo zrozumieć Przede wszystkim jestem nibylandczyk \| 2009.01.30 22:57:35 Mam słabość do wzruszeń Pieklić się też długo nie mogę Trzymam wspomnienia O jęzorku, co wszystko może... A pomiędzy są moje znoje Tłuszcz, kryzys finansowy Serce i wybór wierzy na wieczór I czas, na zgaszenie lampki nibylandczyk \| 2009.01.30 22:52:51 w kolorze szarym przy bladym odbiciu Kładziesz spać męża Sto milionów powodów By niecierpieć alkoholików Sto milionów powodów By nauczyć się polskiego Do pieca... słowo Twór za milion słów nibylandczyk \| 2009.01.30 22:47:21 On nie miał wiele, miał stałość Miał miłość I miał uwielbienie Wybrałbył miłość Poszedł Zaszyła się prawda, O karierze diabła Albo bez się nie dało? Potem wrócić się sił nie miało Ach! Któż by napiał o powrocie Wszak tyle o powrotach... I wszyscy stękają, że im Jego Mało Że chodzi o miłość A mnie, głupiej cipie chodzi tylko O mieszanie codzienności takiej Cycatej do miętolenia Ze słowem, takim do powiedzenia Amen. ide_przeskakujac_pagorki \| 2009.01.18 19:32:21 dziki o jak pięknie dziki, ale nie historii, raczej nieudanych gawęd o niczym m_jak_masakra \| 2009.01.18 14:55:30 dziki hihot historii?