To tak, jabyś oderwał ten kawałek
mnie
widzisz, wystarczy jedno Twoje
spojrzenie_słowo
dzisiaj poczułam taką pustkę jadąc rowerem i czując
wiatr w płucach
jakbym była sama powietrzem...

a potem przeszywający
ból

tak jakby moja dusza krzyczała że nie chce
już tu być
wiem wiem brzmi jak
kolejny słowotok bzdurnych słów rozkapryszonej małolaty
która nic nie wie o prawdziwym bólu
a może jednak

nie mówię tu przecież o bólu fizycznym
czasami Twoja dusza przeżywa gorsze katusze to jest ból właśnie ten
który przeszywa Cię od środka

bo widzisz Pe ja chcę żyć ale nie umiem
tak jakby ten świat był zupełnie inny niż ten, do którego ja należę i należeć chcę...
Zastanawiam się nad tym, jak wyglądałby świat stworzony przeze mnie,
gdybym ja była wielkim
Artystą_Bogiem

i wiesz co Pe? nie byłoby w Nim ani Ciebie ani mnie
Mój Wielki_Świat byłby tak mały jak motyl albo ważka
Byłby taki kolorowy jak one byłby
taki delikatny jak one byłby
taki niewinny jak one byłby
taki piękny jak one

Mój świat zamknąłby się w polnym kwiatku i stamtąd czerpał energię do życia
tam tworzyłby swoje własne małe historie
tęczowe radości i cukierkowe marzenia
i nie byłoby w tym nic dziwnego
.
.
.
Mój Wielki_Świat kończy się tam, gdzie zaczyna się moja racjonalność. Mój Wielki_Świat nie istnieje przecież...
i dlatego mi smutno...