już drugi rok z rzędu nie wywiązuje się z obietnicy, chociaż bardzo bym chciał, ale po prostu nie mogę się zmobilizować żeby napisać to podsumowanie. zresztą, tamten rok można prześledzić notka po notce, a jeśli czegoś tam nie ma, to znaczy że być nie powinno. jedno jest pewne, 2009 nie ma prawa się powtórzyć.

wróciłem do Torunia, zatłoczonym pociągiem, w przedziale z ludźmi którzy chcieli się dostać do swojej Polski C, czyli na jakąś wieś 25 km za Lublinem. Ogólnie staram się tak nie różnicować ludzi, ale to co oni wygadywali, serio stawia ich na jakimś mentalnym zaścianku. opowieści o tym jakie to nie sprawiedliwe że teraz trzeba się denerwować o pracę, a kiedyś to ona przyszła do biura o nic nie musiała się martwić. poza tym usłyszałem recenzje całej polskiej sceny politycznej, i ogólnie dowiedziałem się że jest chujowo i nie da się żyć. jeszcze jestem w stanie zrozumieć starszych uczestników rozmowy, nie przystosowali się do nowych realiów, trudno. ale tam była kobieta na oko 30 letnia, która im wtórowała. przerażające.

idę chyba dzisiaj do kina, bo co zrobić?