Znów rok ciszy. Serca nie mam do skasowania tej przestrzeni. Nie nauczę się też nie redagować tych tekstów. Wracam tu zawsze gdy za dużo mam w głowie, gdy czuję że kipi we mnie wariacja. Nie ma tu już nikogo, kto czytał to parę lat temu. Może lepiej że piszę w powietrze.

Kłamiesz gdy mówisz mi że dajesz mi na kredyt 100% zaufania, a potem słyszę że nie wiesz komu wierzyć.
Nie kłam bo zniknę, a znikanie staje się moją specjalnością. Umiem nawet znikać bez płaczu. Choć Tobie znikać nie chcę.