Dawno mnie tu ni było i się zastanawiam tak sobie...
Czemu jestem taki fchuj empatyczny. Wszędzie widzę ludzi, którzy mają problemy, i od razu oczywiście musi mnie to obchodzić. Przed chwilą pomyślałem jak jutro pojadę do domu i będę widział jak starzy się kłócą, znowu, mamę która przychodzi do mnie i mi się żali. Nie mam siły powiedzieć jej, że mam też swoje problemy i nie mogę sobie z nimi poradzić a mam jej jeszcze pomagać. Chciałbym wszystkich problemy rozwiązać. Pojebało mnie. Ostatnio myślałem, że mi odbija hahaha, rozdwojenie jaźni mam chyba, schizofrenie czy coś takiego, schiza...
I wkurwia mnie gdy ludzie są strasznie upierdliwi. Się przysrają jednej rzeczy i słuchasz tego w nieskończoność. Takich to pod ścianę \"Hande hoch\" i wpierdol!
Ale pomidorowa dobra.
Czasami tak się zastanawiam co jest najważniejsze, sprawność życiowa tj. umiejętność dostosowania się do sytuacji itp czy sprawność umysłowa, kurwa nie mogę, nie odpaliła mi fura przy kumplach, każdy zero ogaru stoją i kurwa sie gapią na siebie, zero inicjatywy, sam kurwa poszedłem do ojca kumpla żeby mi odpalił od kabli samochód... Muszę zmienić kumpli, otoczenie.

Napiszę potem, odechciało mi się.

Myśl na dzisiaj: Nie używajcie emotikonów, niech myślą, że się obraziliście!!