******




Sławomir Różyc. Nie ma Ofelii w ogrodzie




nie wchodź do mego ogrodu
bo w moim ogrodzie buszują orzechy i świerk
róża przez sen potrafi nadgryźć palce kolcem
i tylko świerszcze pragną usidlić odwieczerz




wydzwaniają odwieczne zaklęcia ostrogą
Pani świerszczy prowadzi w dusznej trawie o takt
w czyjej dłoni tamburyn ? wypogadza się słońce
choć tu czarne trójkąty miało cisnąć i perz




to pląsanie zbiegające się zewsząd ostrogi
aż ściśnięte z pąsem w grządkach georginie
proszą tykowate słoneczniki sąsiada :
Wyślijcie kosmiczny telegram do Aldebarana -



...sstworzymy tu dom ciepły orzechy i świerk ...




a róża trucicielka ? przez nią nie przychodzisz
brakuje płaczu dzieci kołowania pszczół
wytnę czuby trawiaste Pani z tamburynem
... nagle cisza o jeden ruch kosiarką ręczną



stoję drapię się w gardło jak hodowca drobiu
trzeba będzie w kusej trawie umieścić tabliczkę :


Tu leży z prawdziwej miłości przecięta
Karenina z Aldebarana








czasami trafiają się takie wiersze które nigdzie nie można dopasować. Leżą miesiącami w szufladzie
i czekają na jakaś obszerniejszą publikacje. Zaś ten, jeden z cyklu wierszy o Annie Karenin,
okazał się tak ciekawy, że mój tłumacz z Uniwersytetu Humboldta trafiając nań przypadkiem,
natychmiast dokonał tłumaczenia na język angielski





ma on tez delikatna choć wielopoziomową kompozycję odwołuje się do : Dzieła Lwa Tołstoja,
do przypadków miłości nieszczęśliwej, do przeżyć osobistych w jakimś stopniu, i do spojrzenia
dosłownie kosmicznego snując założenie , że właśnie stamtąd pochodzą społeczności koników
polnych np. ..




czyli wiersz niełatwy , a gdzie sobie obcują najlepiej trudne dla czytelników wiersze ?




właśnie na nlogu. A tak przy okazji - Skąd nas naprawdę tutaj przywiało ?




*