***

załamka.





lubi Kubuś obrazy El Greco. Strzeliste święte wznoszące się pod surowe niebo jak wieże z kości słoniowej.
Lubi spojrzeć na świat z podobnej perspektywy. Choć już pociągające swym pięknem porównanie
Wieża z kości słoniowej nie jest dziś tak jednoznaczne
politycznie


zbliża się wiosna, okres bałamutny i skłaniający nas do popełnienia nowych lekkomyślności. Wyjmiemy
z szaf dawne zimowe wspomnienia świetnie się zapowiadających Sylwestrów i Świąt wraz zaciągniętymi lekkomyślnie
kredytami aby sobie tych Świąt nie popsuć, ubrać się godnie w coś i nareszcie w te święta wyglądać.
Wyjmiemy na sznur do przewietrzenia, a wszystkie rozczarowania w kąt, bo czasem tak ich wiele, że się nie mieszczą
w koszu do przepierki



nie możemy niestety naszych karnawałowych marzeń wyrzucić na śmietnik. Naszych oczu szklących,
esemesów od sympatii dalej na czarno piszących się w naszych głowach. Naszych dłoni nie podjętych
do wspólnego tańca. Nie potrafimy wierząc, że dziewczyny nadal będą kołysać się strzeliście
jak trzciny w podmuchach wieczornego majowego wiatru nad jeziorem. Coraz cieplejszego, one,
coraz bardziej wysmukłe Madonny z obrazów El Greca



znowu nadejdzie maj i cieszące się wzięciem, wszelkiego rodzaju nauczycielki wywołujące nas do poprawki.
One rozkołysane odwieczne trzciny i my urzeczeni w tym kołysaniu ich biodrami, prawie już słychać śpiew,
świerszcze


i jak tu się bronic jeśli ta Wiosna przeciw nam ...