Beka, że mam tyle lat, że w przyszłym roku mogłabym zostać prezydentem, a listonosz zapytał mnie ostatnio, czy jest ktoś dorosły w domu i ja się zawahałam. Leci ten czas jak pojebany. Nie czuję przemijania, ale bywa, że je widuję. Na przykład kiedy co kilka tygodni jadę odwiedzić rodziców i widzę u nich jakieś nowe udogodnienie w postaci barierki przy schodach; uświadamia mi to coraz więcej lekarstw w szufladzie taty i to, że kot sąsiadów nie przychodzi już do mnie przez okno, żeby bawić się kłębkiem wełny, tylko żeby przez cały dzień spać na regale.