Ktos porownal mnie do wodki, jestem niedobra, ale i tak sie mnie lubi. Moja niedobroc ma polegac na dziwnosci oraz pesymizmie i czasami chamstwie w stosunku do ludzi. Jestem za szczera. Mam dwie twarze; Nasta- jest wesola dziewczyna, korzystajaca z zycia i nie bojaca sie opinii publicznej, nie patrzy i sie nie przejmuje, duzo imprezuje i jest wtedy w swoim zywiole, lubi tlumy i duze miasta oraz byc w centrum uwagi, szybko znajduje sobie nowych znajomych i nie lubi siedziec w domu, szuka ciagle towarzystwa, z ktorym mogla byc gdzies pojsc a nie tylko porozmawiac na nudne tematy typu szkola, ktora ja nudzi i w sumie nie zwraca uwagi i nie przejmuje sie tym co sie w niej dzieje, jest pewna siebie , robi wszystko dla siebie i dla swojej przyjemnosci, jest materialistka i ma swoj oryginalny styl; natomiast Agnieszka duzo mysli, za duzo, jest pesymistka, szkola jest dla niej wazna, natomiast imprezy mniej; lubi pomagac ludziom, a mniej zajmuje sie soba, kocha zwierzeta, zabilaby czlowieka, jesli by zrobil cos zwierzakowi, kocha swoj wymarzony ideal, ktorego prawdopodobnie nie spotka i dobrze sobie zdaje z tego sprawe i chce byc kochana, jest spokojna, melancholijna, lubi posiedziec w domu i po prostu nic nie robic. Potrafi przelezec cale dnie w lozku, bez zadnych kontaktow ze swiatem zewnetrznym, nie lubi byc w centrum uwagi, jest obserwatorem. Obydwie tworza jednak jedna calosc stale sie uzupelniajac. Ludzie wola poznawac Naste, ktora jest ciemnym obliczem jednej osoby, jest bardziej ciekawa i zawila. Natomiast Agnieszka jest latwa do przewidzenia i nietowarzyska, dlatego ludzie poznajacy ja, odsuwaja sie, nie widzac glebszego sensu poznawania jej dalej, gdyz juz wiedza jaka jest, Nasta w porownaniu do Agnieszki jest nieprzewidywalna i spontaniczna. Postawie sobie pytanie egzystencjonalne, ktore zastanawia wiekszosc ludzi: a wiec kim jestem teraz?