Zdalam sobie sprawe, ze na kims mi bardzo zalezy. Tzn. on jest teraz w US (nie dziwne, bo tam mieszka,0), ale mialam szanse z nim byc. Jest jednym z najcieplejszych ludzi jakich znam i kochalam sie w nim a on we mnie. Pamietam wszystkie akcje razem. Tylko, ze ja wtedy bylam z kims innym i w sumie nie bylo mi zle. Nie lubie miec kogos 'na boku' wiec pozostalam przy tym z kim bylam, a moglam zerwac. Strasznie zaluje. Przypomina mi sie jak przyjechal do mnie do szkoly na mojej wolnej godzinie i pojechalismy sobie po prostu na przejazdzke. Byla zima, wiec postanowil sie przede mna popisac i wjechalismy w jakis park gdzie mogl uzewnetrznic swoje zdolnosci kierowcy. Jazda, rozmowa no i oczywiscie emocje. Pojechalismy do biblioteki, spojrzalam na jakas ksiazke, ktora mnie zaciekawila. Okazalo sie, ze byla ona o samobojstwach. Rozplakalam sie. Pamietam jak on wtedy podszedl do mnie i spytal sie czy moze mnie objac. Nie zaprzeczylam. To byl/ jest jedyny facet, w ktorego ramionach czulam sie tak bezpiecznie. Po wyjsciu z biblioteki poszlismy do sklepu zabawkowego i juz bylo wszystko w nalezytym porzadku. Teraz dostalam maila od kolezanki, ze Thomas bardzo teskni. Co ja robie? Hm, tesknie i zbieram pieniadze na wyjazd do US. Moze ktos da swoje 3 grosze? Jak zbiore troszke pieniedzy do ferii to bede szczesliwa, a jak juz wysiade z samolotu i bede na miejscu bede najszczesliwsza osoba na swiecie. Nie dlatego, ze on tam bedzie, ale dlatego, ze w koncu spotkam sie ze wszystkimi tymi, ktorzy mi pomogli przetrwac jeden z trudniejszych okresow w moim zyciu, zawsze byli przy mnie i rowniez dlatego, ze w koncu znowu bede mogla byc soba, nie martwiac sie co pomysla o tym inni, rodzina, znajomi. Mimo, ze czasami tu widac, ze odstaje od niektorych, tam bylabym normalna osoba. Plusem jeszcze jest to, ze tamci ludzie mi naprawde ufaja i ja im oraz to, ze wiem, iz darza mnie niezaklamana sympatia, ktora nie jest kierowana niczym materialnym.