Asertywne odniesienie

Ciesz się partnerem póki czas. W docenieniu miłości pomaga świadomość ,że naszych ukochanych nie mamy na zawsze. Przytoczę spory fragment książki ”Moje ostatnie, cudowne dni”. Główna bohaterka umiera na raka. Duch jakim ta książka mnie tchnęła, , jest tym samym duchem , na którym buduje się piękna , cudowną, uroczą, romantyczna miłość:

„ Ponieważ wiedzieliśmy z mężem, że może mnie wkrótce zabraknąć, życie stało się cenne. Podejmowaliśmy mnóstwo nadprogramowych przedsięwzięć., które w innej sytuacji odłożylibyśmy na później, w rodzaju dwutygodniowej włóczęgi z wędką i namiotem po Grand Tetons ... Mój umysł i serce stały się czujne. Z całą ostrością odbierałam sens wielu wypowiedzi, na przykład zasłyszanej na spotkaniu kobiecym opinii, ze miernikiem dokonań gospodyni domu jest suma szczęścia, jakie potrafi dać rodzinie. Coś kazało mi się wymknąć z tego spotkania, tak że zdążyłam dołączyć do męża, który właśnie wyjeżdżał na wieś... Nie żałuje niczego-moje życie było bogate i pełne, cieszyłam się każdym momentem. Gdybym jednak mogła je przeżyć jeszcze raz , poświęciłabym więcej czasu na rozkoszowanie się pieniem- wschodu słońca, odchylanych palcem płatków róży, pokrytego patyną starego mosiężnego dzbanka do kawy, wyrazu zaskoczenia i zachwytu w oczach małej dziewczynki trzymającej po raz pierwszy w rękach puszystego kotka.... Szybciej zbliżyłabym się do ludzi. O ile więcej byłoby na świecie chrześcijańskiej miłości, gdyby ludzie nie czekali do śmierci z przezwyciężeniem rezerwy wobec innych. Każdy dzień przeżywałabym jako ostatni- tak jak to robię teraz.”
Uczyć się otwarcia na drobne codzienne uniesienia można także przez obserwacje ludzi, którzy są do nich zdolni, oraz za pośrednictwem literatury . Powieści to nie tylko rozrywka czy źródło informacji. Dobra lektura pozwala rozszerzyć skale doznań, wyostrza wrażliwość i pomaga zrozumieć ludzi.