20:31 / 15.05.2004
link
komentarz (5) |
Niebawem minie już miesiąc razem. Jeśli ktoś mnie troszkę zna, albo czytał nieco mojego bloga, wie że przewidywałem naprawdę wiele w życiu, ale nigdy takiego obrotu spraw. Punkt zwrotny -> wyjazd do Rzymu w ferie, a konkretnie audiencja u Jana Pawła II. Gdy wróciłem do Polski, przywiozłem pełno różańców poświęconych przez niego. Gdy już porozdawałem prawie wszystkie (został mi jeden,0), zagadała na GG do mnie pewna dziewczyna, z którą jakiś czas wcześniej już kilka razy rozmawiałem. Nie wiem (przeczucie? kobieca intuicja?,0), co mnie skłoniło do tego, ale postanowiłem sprezentować jej ten różaniec. No i trza było się spotkać. Uświadomiłem sobie to o wiele później (to było w połowie lutego mniej więcej,0), ale od momentu, gdy ją zobaczyłem pierwszy raz, już pragnąłem widzieć ją znowu. Być blisko. Być z nią.
Wątpliwości były... Generalnie wszystko sprowadzało się do mojego planu wstąpienia do seminarium. Nie rozumiałem, co mam zrobić. No i strach przed ujawnieniem się z tym, co czuję... Ale w końcu udało się. Jakoś zebrałem się głeboko w sobie i w słoneczną sobotę 17 kwietnia na skwerku Kościuszki w Gdyni powiedziałem, co mi latało po serduchu... Wtedy została już tylko niepewność... Wieczorem napisałem to jeszcze mailem - dokładnie tak, jak chciałem to ująć. I potem się spotkaliśmy... I było tak wspaniale.
Potrzebuję Cię, Słoneczko moje. Jesteś najwspanialszą osobą, jaką kiedykolwiek spotkałem. Twój prześliczny uśmiech, Twoje genialnie głebokie oczy. Poczucie tego, że jesteś blisko, obok mnie... Świadomość tego, że łączy nas coś tak wspaniałego i cudownego, że trudno to opisać. Gdy myślę o Tobie, czuję że mogę latać. Dodajesz mi skrzydeł, skarbie :,0) Jak śpiewał Wodecki: "nad wszystko uśmiech Twój" :D Kocham Cię bardzo mocno i mam nadzieję, że będę zawsze mógł być blisko Ciebie. Być z Tobą.
Dziękuję Ci, Natusiu, za to, że jesteś. Jesteś ze mną cały czas - w moim sercu :* |
