14:23 / 03.04.2005
link
komentarz (2) | Smutno mi jest.... Idę ulicą... samochody jeżdżą wolniej.... Ludzie są bardziej refleksyjni... na każdej lampie wzdłuż głównej ulicy wiszą flagi z czarną wtążką... Świat się zmienił... nic już nie będzie takie same...
Czuję się dziwnie... moje problemy i smutki bledną w świetle teraźniejszych wydarzeń... jest strasznie...
Tacy ludzie jak ON powinni żyć wiecznie... w sumie... Papież dopiero zaczął swoje wypracowane życie... ale czemu tak trudno się z tym pogodzić?
Kiedyś kuzynka opoweidziała mii fragment kazania. dotyczył on śmierci... :
"Dziś u Dominikanów było piękne kazanie o śmierci i tym co jest dalej. Cytowany na koniec tekst, czytany przy muzyce w tle, porównywał Ją do płodu, którego całym światem jest brzuch jego mamy. Nie rozumie bezużytecznych zmian które w nim zachodzą, rozwijających sie oczu, uszu, rączek i nóżek, które tam pod sercem zupełnie nie są mu potrzebne. I nagle brutalnie całe jego dotychczasowe życie, z którym tak mu było dobrze, kończy się. Towarzyszy temu ból, krzyk i strach. Narodziny. I powoli okazuje się że maluszek jest doskonale przystosowany do nowych warunków, to czego nie rozumiał jest mu teraz nieodzowne do nowego życia w naszym świecie. Wreszcie może ujrzeć twarz matki, która do tej pory była blisko, ale zawsze niewidoczna. Jeśli tak ma wyglądać śmierć, to jest nadzieja!"
...
|
