kursowanie od jednej babci do drugiej babci
wspomnienia
aż się popłakałam ze śmiechu!
babcia opowiadała jak to kiedyś, jak byłam mała, wyrwała mi rękę ze stawu łokciowego podczas wsiadania do autobusu, a ja wtedy nic, zero płaczu, dlatego nie wiadomo było, że coś mi jest. dopiero po jakimś czasie okazało się, że ułożenie ręki odbiega od fizjologicznego i bezwładnie ona opada. ja to kwitowałam zwykłym 'ała'.
opowiadano mi o tym zdarzeniu już wiele razy, ale dopiero dziś z tyloma szczegółami, że o mało nie spadłabym z krzesła :P no kabaret!

---

magiczne pół roku!