Dziecko ze mnie. Nasiedziałem się na ławce i niczego się nie doczekałem ani nic mądrego nie wymyśliłem. Zamanifestowałem jedynie przed samym sobą, jaki to jestem zakochany, smutny i jak tęsknie. Zmarzłem, poszedłem się przejść, znów usiadłem. Ale żeby zadzwonić, puścić smsa, czy coś, to nie. Śmieszny jestem :,0) Tylko, że to u mnie normalne pod każdym względem.
Poza tym kot mi się rozchorował. Coś z pęcherzem, ale starzy byli u konowała i już jest lepiej.
I boję się o tą maturę próbną. Im dalej od tego, tym bardziej się boję, że oblałem polaka. Pewnie się jutro wyjaśni.
Już chyba pół godziny walczę z tym wpisem. Mętlik w głowie, nie potrafię instynktów ubrać w słowa.
No ale spróbujcie opisać kształt gruszki :,0)

Może
znaczysz
więcej niż sama wiesz
może
pragnę Cię bardziej
niż ktokolwiek kiedyś pragnął Cię

Nie czytaj tego! :,0)