wszyscy tak ładnie myślą i mówią o miłości, a mi się tylko przy tym wydaje, że jest coś o czym nie wiem, coś poza mną, czego nie umiem sobie wyobrazić.. myśli takie przychodzą jakby jakieś popieprzone przebłyski.. tak ładnie wszyscy wierzą, ale ja wiem jak te prawdziwe miłości wyglądają (zdrady, wymówki, głupie kłótnie i wielkie rozczarowania) i to wszystko dla pięknych chwil, które po daj my na to dwóch miesiącach mijają nieodwracalnie..
i nie są to wiadomości z suchych gazet
wiem wiem, niektórym się udaje tak 1/10 może na 20 ale ich życie staje się poukładane, takie zwyczajne jak dla mnie nudne.. może za młody jestem, choć wszyscy wierzyli, że jak sam zamieszkam wiele się zmieni - hm cóż "błądzić jest rzeczą ludzką;)"
na początku przyświecają związkom idee, później pragnie się wzmocnienia, później już się nie dyskutuje, a jeszcze później walczy o wyższą stopę hahahaha

może kiedyś jakieś takie życie dom i rodzinnie niezdarne ciepełko wyda mi się pociągające.. narazie szukam czegoś prawdziwszego.. cóż wychodzi jednak, że jakaś tam nadzieja tkwi również we mnie..

co do masek to wszyscy je nosimy, nie znam nikogo, kto umiałby przejść życie bez nich, a wszystkich którzy próbują podziwiam prawdziwie..

tacy ludzie mnie fascynują, ludzie którzy nie czują potrzeby udawania.. nie wstydzą się, choć nie mówią wszystkiego, czasem nic nie mówią bo po co.. ja nie do końca jestem taki jakbym chciał, ale maski, choćby kogoś bolało, wypieprzam.

W sobotę zażyłem chwili dziś pokutuję, chcę więcej a żądze pomimo choroby we mnie wyją..

hahaha nie ma świętości !!!!