Zawsze jak patrzę za okno gdzie jest szaro,ciemno,zimno i pada myślę,że wyjście z domu musi być w tym momencie czymś niezwykle strasznym,a gdy już wychodzę okazuje się,że aż tak źle nie jest i ogólnie rzecz biorąc pod parasolem i w ciepłej kurtce da się wytrzymać,a jeśli ktoś to lubi,może być nawet całkiem przyjemnie.
Poza tym zauważyłam pewną prawidłowość podczas wieczornych wyjść:wchodzę do knajpy-straszne leje,wychodzę-nie ma już śladu po deszczu :)(sprawdziło się podczas ostatnich dwóch piątkowych wyjść).
Wczoraj spotkanie z N.Dawno się nie widziałyśmy i było co opowiadać.Mówi,że jest zadowolona ze studiów,a jednocześnie niedostanie się na dzienne uważa za swoją wielką porażkę i tak jest zrażona,że jest pewna,że nie uda jej się po roku przenieść.A przecież jest tak mądra,zdolna i umie dążyć do celu,że musi jej się udać!
Swoją drogą niesprawiedliwe jest to,że tych którzy na to nie zasługują los tak brzydko doświadcza zostawiając za to w spokoju tych,którym powinno się dokopać(tak,tak jestem zdecydowanie stronnicza i nieobiektywna).

Zaraz zabiorę się za czytanie bardzo miłego tekstu o interakcjach społecznych.
A "Leaving New York" jest przepiękne.