......:::::Dziś możemy obnażyć swe oszustwa i nasze wypalone sumienia:::::......

patrzyłem na siebie pół nocy z dystansem, który nie wiadomo skąd przyszedł i mną zawładnął,
i zachciało mi się śmiać
śmiać do księżyca z własnej głupoty
oszukuję
„jesteś zasranym kłamcą” – tak powiedziałby mój przyjaciel, gdyby to widział
ale to wszystko ja ja ja ja, biję się ze swoimi myślami
KOBIETY
nie dopuszczam kobiet do siebie, nie planuję żadnych związków, ani czasu ani ochoty nie mam na uczestniczenie w ten maskaradzie, która głupcy nazywają zwykłym życiem uczuciowym – hahaha głupcy tacy jak ja
czekam, jeśli ona przyjdzie to pewnie będzie, pozbawiona sztuczności i bez obskurnych masek, ale żyć na świecie bez kobiet to niemożliwe przecież są wszędzie wszędzie..
no i właśnie Jej uwierzyłem
zakochana w kimś tam, mówiła ładnie o powoli rozwijającej się przyjaźni, że jak z nią rozmawiam to wie, że wypowiadam Jej własne uczucia i tak wszystko ładnie, zgrabnie.
aż doszło do imprezy, zwykłego alkoholowego spotkania w przyziemnie oświetlonym światłami miejscu, gdzie paliwo bogów rozmazuje kontury rzeczywistości,
Ona tańczyła namiętnie z jakimś mężczyzną, wyglądali wspaniale jakby urodzili się w tym tańcu i jakby to on tworzył ich istotę,
Nagle zobaczyłem smukłą blondynkę melancholijnie wpatrzona przed siebie mechanicznie próbująca pochłonąć zbyt dużo alkoholu ( mam dziwną słabość do pijących kobiet)
nie mogłem oderwać od niej wzroku, czułem, że to po prostu nie może się w tak banalny sposób skończyć, poszedłem więc i zabrałem ją do mojego świata, tańczyliśmy i tańczyliśmy jeszcze po tym jak muzyka przestała grać, a siedzący spoglądali na nas banalnie uformowanym wzrokiem, bez pomocy zewnętrznej tańczyliśmy jeszcze godzinę, tak miękko poddawała się muzyce grającej we mnie,
pożegnałem się z Nią będącą właśnie w objęciach swojego wcześniejszego tancerza, i wyszedłem z melancholijną zjawą w chłodna noc, na schodach jej domu patrzyliśmy jak świta wciąż rozmawiając do 8 rano, to niesamowite uczucie móc, po prostu móc odkryć w kimś brak pustki, nie chciałem numerów, nic a nic, to było niezwykłe bo ta noc była tylko moja i jej, bez nudnej zabijającej wszystko powtórki!

wróciłem do swojego pokoju o 9, w moim łóżku spała Ona (wzięła klucz od mojej siostry, która czasami u mnie pomieszkuje) tragedia, jak wszedłem przeckneła się i zaczęła mi wysypywać własne uczucia, no i co ja miałem zrobić??? najpierw oswaja mnie w przekonaniu, ze jesteśmy przyjaciółmi (w innym razie, nie widywałbym się z nią) a poźniej mówi co czuje. Niby nie rozumiem, ale czemu uwierzyłem, że to tylko tyle, nie chcę się czuć jak świnia, czemu świat mnie do tego zmusza??
nie rozumiem kobiet:
- jak można zmyślać - opowiadać „przedmiotowi swych uczuć” (bo w tym wszystkim jestem tylko głupim małym nic nie znaczącym przedmiotem,) o miłości, którą się żywi do innego??
- jak można poderwać kogoś na imprezie, po to by wywołać w PRZEDMIOCIE zazdrość??
- jak można zarzucać przedmiotowi, że umie i lubi tańczyć, a z nią nie tańczył nigdy??
- jak można czuć negatywne odczucia do kobiety z którą przedmiot spędzał wieczór??
Jedna dziewczyna może przekształcić życie w płytką telenowelę. Co ja mogę czuć względem kobiet? Jak ja mogę czuć? I to jeszcze ja je ranię? Nie kurwa, NIE!!!
Czy w ogóle można pokochać kogoś kreującego się na pięknego i delikatnego, a będącego aż tak zakłamanym???
Nie chcę kobiet w mym świecie, ja nie umiem rozpoznać się na ich maskach!