nowe myśli tyle myśli chyba chyba chyba zaczynam coś czuć, chyba życie po tak długim czasie coś mi mówi...

pierwsze:
nie nazywać uczuć - nigdy ich nie nazywam, tak jest lepiej o tak jest dużo lepiej przecież tego chaosu we mnie nie da sie nazwać jednym słowem wypaczanym przez tyle ust, jednym głupim słowem..
tego jest tak wiele, tego jest tyle, można mówić, trzeba mówić ale nie zamykać, nazwy są ograniczone, mówimy "przyjaźń" "miłość" "dobro" a to wszystko jest subiektywne, ona mnie kochała, ale jej miłosć była pragnieniem, czemu nie powiedziała, że jest pragnieniem, że uwielbia moje listy, że chce wejść do mojego mózgu podbić go i zobaczyć tylko tajemnice, przesledzić czemu i jak wychodzą ze mnie słowa.. to była jej miłość, ale nie, to były tylko takie dzwięki..

nie mówić przyjaźń, przeciez ten ktoś czuje to, czuje że jesteś jak potrzebuje, że może liczyć, że moze polegać, że że że..
o uczuciach tak
formami nigdy

drugie:
coś we mnie pękło, pękło, pękło
zmieniłem swoją samotność
myślę o wpuszczeniu w nią kogoś
tak wiele obaw targa moją duszą
tak się boję
strach