rodzi się owoc rodzę się ja a piana parzy parzy parzy

a dłonie kopia kopią kopią postanowiłem coś ważnego,
wczoraj miałem dziwne myśli, takie dziwne, wszędzie szukałem ratunku, łapałem się każdego pragnienia jakie zobaczyłem w zasięgu wzroku, wiedziałem, że przed świtem nie zasnę
moje odchylenia buszowały po umęczonej upałem głowie
dobrze że ktoś mnie z nich wyrwał, chociaż nie spodziewałem się wizyty przed 3 w nocy i to właśnie tego kogoś, kto już niemal wymazał się z mojej pamięci tak dawno z nim nie piłem patrzyłem
powiedział: drzwi od pokoju w akademiku tworzą mały jasny trójkąt na podłodze, drogowskaz?
-------------------------------
a tu myśli nieposkromione, wczorajsze

jestem głupcem, czekam aż przyjdzie ktoś kto będzie nademną, kogo nie zrozumiem i będę takim małym niemowlakiem, jak ten ktoś będzie mówił ja będę myślał czy w ogóle potrafię mówić, ale ale w swojej własnej śmieszniutkiej świadomości wielu ról urosłem na takiego dużego, że już nikt chyba nie może mnie uratować.. myślałem o kimś, kogo pieściłem w głowie jako swoją dulcyneee, i nic nie miało znaczenia, kim jest jak gdzie, byleby była

ale wczoraj zdałem sobie sprawę, że chyba popełniam błąd odkopując życie i okazje jakie daje mi los dla nieziszczalnej idei, która sam nie wiem czym jest i czy jest.. dla mrzonki stworzonej przez mój mózg, który marząc o prostocie wszystko komplikuje..
i wkurwiam się bo miałem dla tej osoby wiersz, którego nigdy nie ośmieliłbym się jej dać, ale który już w pierwszym wersie streszcza wszystko ‘snem pełnym niespełnień jesteśmy’

i wiedziałem, że ten wiersz jest tylko dla niej, już wtedy gdy po raz pierwszy i jedyny spojrzałem w jej oczy i były one inne i tak samo zimne jak moje, wiedziałem też, że nie mam potrzeby i nawet nie umiałbym jej okłamywać, tego też nie rozumiem

po co to tu wylewam?
bo próbuje pozbyć się uczucia, że popełniam błąd chcąc być z kimś na siłę, chociaż całe ja wyrywa się do - czego??? - NICZEGO
wolność nie boi się śmierci - to zdanie cały dzień sunęło za mną, muszę pozbyć się słów, bo to ostatnio mojabroń mniesieczna.

więc więc więc (napisałem to ‘więc’ 3 razy, bo tak się zdania nie zaczyna, a mam ochotę napisać to 100 razy, byleby odwlec rozwinięcie) więcwiew postanowiłem pojechać z kimś gdzieś – jak to brzmi tragicznie – zjeść z kimś obiad na wyspie miłości (dosłownie), chociaż wiem, że to nie ma tak być, ale spróbuje, i tak moim przeznaczeniem śmierć, napisałem kiedyś opowiadanie o ludziach naznaczonych śmiercią i wymyśliłem nawet jakąś tam moją filozofie na ten temat, ale to może kiedyś
dookreślam się pisząc
________________
eldo - połamany ludzik / dziś to jak nigdy W. TyiJa